Manager dzięki swojej konsekwencji w braku budowania relacji z innymi, nie zwracaniu uwagi na uczucia i potrzeby swoich kolegów, braku nastawienia na rozwiązania i wspierania swoich kolegów w ich realizacji celów biznesowych – zapracował na decyzję szefa o pozbawieniu go pozycji managera.
Ponieważ osoba ta jest bardzo ambitna, nastawiona na sukces, z dużą koncentracją na finansach – utrata stanowiska zarządzającego to nie tylko utrata władzy ale też utrata twarzy i silne poczucie osobistej porażki. Istotnym elementem w tej sytuacji jest też fakt, że owego Managera zastąpił natychmiast niesubordynowany pracownik, z którym przez długi czas nie mógł sobie poradzić (bo wymyka się procedurom, jest „zbyt otwarty” w komunikacji z innymi, ma swoje zdanie, kwestionuje różne pomysły i opinie).
Manager decyzją szefa otrzymał konkretny feedback ze swojego otoczenia – na co ono stawia, czego oczekuje i co jest wartością we wspólnej pracy.
Gdy zapytałam Managera jaki wniosek z tej lekcji dla niego płynie, odpowiedział, że jego następnym krokiem będzie znalezienie pracy i szefa, dla którego nie będą ważni ludzie i konieczność budowania z nimi relacji.
- Pytanie tylko, czy taka strategia ma szanse powodzenia?
- Czy można pracować jakkolwiek i gdziekolwiek – gdzie nie trzeba mieć kontaktu z drugim człowiekiem? Czy oczekiwanie, że znajdę świat, który się do mnie dopasuje zamiast doskonalenia swoich umiejętnościami, to przypadkiem nie ucieczka i kolejna pułapka?
Umiejętności społeczne, a więc: dopasowanie do rozmówcy w komunikacji, uważność, empatia, słuchanie, wspieranie, rozumienie potrzeb, podejmowanie decyzji z uwzględnieniem jej wpływu na otoczenie, elastyczność w kontakcie, budowanie relacji – to zestaw niezbędny z budowaniu rodziny, wychowywaniu dzieci, w kontaktach z przyjaciółmi, w studiowaniu, w załatwianiu spraw w urzędzie, w robieniu zakupów, itp.
Typ osobowości Managera – ESTJ. Szef ENFP.
Czy Twoim zdaniem w obecnych czasach można pozwolić sobie na ignorowanie umiejętności społecznych?
