Dla wielu osób bardzo ważna jest równowaga miedzy tym, co dają i co dostają od innych. Szczególnie ważne jest to zjawisko w relacjach zawodowych czy kumpelskich.
Przypomnij sobie ile razy kiedy dostałeś coś od kogoś – od razu uruchomiła się w Tobie chęć oddania: uwagi, troski, prezentu. Dzięki tej dynamice wymiany buduje się między Tobą i tą osobą relacja. I im więcej dajesz – tym więcej dostajesz, kontakt staje się wówczas bogatszy, a druga osoba coraz ważniejsza dla Ciebie.
Zatem dawanie i branie to życiodajna podstawa kontaktowania się z innymi ludźmi, czy całymi grupami. Gdy równowaga zostaje zachowana obie strony pozostają wolne i mają dobrą wolę w kontynuowaniu relacji.
Jednak zdarza się też nam spotykać ludzi, u których ta wymiana nie działa i skupieni są oni na jednym tylko etapie tego procesu. Mamy zatem dawców i biorców.
Dawcy – to takie osoby, które dużo z siebie dają innych, pomagają, udzielają wsparcia – czasami nawet nie proszone o to. Dają by często poczuć się ważnym, przydatnym, wartościowym.
Biorcy – to takie osoby, które przyjmują od innych – co akurat jest im ofiarowane (prezenty, wsparcie, pomoc), ale niekoniecznie czują potrzebę rewanżu czy dawanie z siebie czegokolwiek. Może zdarzyć się też tak, że tak przyzwyczają się „do brania” – że gdy ktoś im odmówi – mogą nie być z tego zadowolone lub nawet mieć pretensje.
Szefowa Zespołu
- chciałaby być ważna dla innych ludzi – ale nie okazuje tej ważności w relacji
- skupia się prawie wyłącznie na sobie, swoich problemach, na swoim JA ale nie okazuje zainteresowania drugą osobą i jej światem
- korzysta ze wsparcia (wydaje polecenia) wielu osób dookoła ale nie szuka okazji do okazywania wsparcia innym
- domaga się by ten proces rozumienia jej świata i problemów, okazywania troski był ciągły – nawet jak jej otoczenie nie ma ochoty już na kontynuowanie dawania
Efekt jest taki, że czuje się samotna, opuszczona i niezrozumiana przez swoje najbliższe otoczenie. Pracownicy w Zespole nie szukają z nią kontaktu, pracują zadaniowo ale nie angażują się w dodatkowe projekty, nie wykazują inicjatywy.
Między znajomymi
- na zakręcie swojego życia jedna osoba otrzymała dużo pomocy i wsparcia od znajomej
- potem co jakiś czas prosiła o spotkanie które porządkowało jej myśli i działania
- w trakcie spotkań głównym tematem relacji byłą ona, jej problemy i kolejne wyzwania osobiste i zawodowe
- nie okazywała zainteresowania tej drugiej stronie, nie zadawała pytań, nie robił miejsca na zaistnienie w tej relacji drugiej osobie, nie okazywała ciekawości
Gdy znajoma postanowiła nie być już dla niej „pogotowiem ratunkowym”, zostawiła jej pełną odpowiedzialność za jej życie i rozwiązywanie problemów – osoba ta poczuła się rozczarowana i odrzucona. Miała pretensje, że ta znajomość nie przetrwała.
Szef Zespołu
- nie okazuje troski i zainteresowania swoim ludziom ale domaga się takich zachowań o swoich pracowników
- stawia się w centrum uwagi podczas spotkań z zespołem, ale nie zachęca i nie wzmacnia pozycji poszczególnych osób w grupie
- nie wykazuje inicjatywy w zarządzaniu swoim zespołem ale oczekuje jej od swoich przełożonych
- nie uwzględnia w swoich działaniach wartości i potrzeb innych – ale domaga się poszanowania swoich
Efekt jest taki, że członkowie zespołu z przerażeniem myślą o działaniach integracyjnych, wspólnych wyjściach na piwo. Nie chcą udawać, że dobrze się bawią i że szef to ważna dla nich osoba, której poświęcą swój prywatny czas.
Szefowi towarzyszą obawy i strach, bo nie wie czego może się spodziewać po swoich ludziach i czy w razie trudnych sytuacji będą go wspierać, czy będzie mógł zachować swoje stanowisko i w związku z tym wysoki standard życia.
Żeby więc każda z tych osób mogła czerpać w relacjach z innymi najpierw musi coś dawać od siebie, by następnie dostawać coś od innych. Gdy nie ma tej równowagi miedzy dawaniem a braniem – powstaje rodzaj długu, który nie spłacony bywa ciężarem dla obydwu osób.
Dbaj zatem, by w życiu i w pracy dążyć do równowagi miedzy byciem dawcą i biorcą. Pamiętaj też o tym, by:
Okazywać zainteresowanie – by dostać je od drugiej osoby
Słuchać – by ktoś chciał słuchać Ciebie
Okazywać uznanie – by je otrzymywać od innych
Wspierać innych w ich potrzebach – by móc liczyć na takie wsparcie
Budować i podtrzymywać relacje – by ludzie chcieli się wokół Ciebie gromadzić i chcieli takie relacje mieć z Tobą
A proponując komuś spotkanie zamiast mówić: „spotkajmy się, to Ci opowiem co u mnie słychać” raczej używać sformułowania: „spotkajmy się, bo ciekawi mnie co słychać u Ciebie”
***
Diagnoza i rozwój inteligencji emocjonalnej Managera i Zespołu=> EQ Managera
Polub stronę na FB aby być na bieżąco: Beata Stefańska – Psycholog Biznesu
Jeśli ten wpis jest dla Ciebie wartościowy – udostępnij go proszę swoim znajomym na FB lub Linkedin
