Warto przyjrzeć się postawom, zachowaniom i reakcjom Managera, aby móc określić czy ma w sobie dojrzałość emocjonalną czy raczej charakterystyczna jest dla niego niedojrzałość.
Źródło braku dojrzałości
Za brak dojrzałości u Managera odpowiada często styl w jakim został wychowany i tu jest duże prawdopodobieństwo, że rodzic lub rodzice mogli być również mało dojrzali. Oto przykłady zachowań niedojrzałych rodziców:
- Rodzic gwałtownie reagował na stosunkowo nieistotne sytuacje
- Rodzicowi brakowało empatii
- Rodzic czuł dyskomfort w sytuacjach bliskości emocjonalnej, unikał uczuć (zauważanie ich, mówienia o uczuciach)
- Rodzic irytował się różnicami między ludźmi lub odmiennymi punktami widzenia
- Rodzic traktował dziecko jak swojego powiernika i powierzał mu sprawy/ tematy wykraczające poza jego możliwości rozumienia czy działania na określonym etapie rozwoju dziecka
- Rodzic robił różne rzeczy bez zwracania uwagi na uczucia innych
- Rodzic nie okazywał zrozumienia ani uwagi (poza sytuacjami choroby dziecka)
- Rodzic zachowywał się mądrze, a czasami nierozsądnie (brakowało mu konsekwencji i nie dawał poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności dziecku)
- Rodzic reagował irytacją, sarkazmem, łatwo się złościł
- Rodzic skupiał się w rozmowie głównie na sobie
- Rodzic przyjmował postawę obronną, gdy słyszał odmienne od swojego zdanie/ opinie
- Rodzicowi nie towarzyszyła refleksja o wpływie swojego zachowania na innych, w tym dziecka
- Rodzic posługiwał się systemem czarne-białe
- Rodzic nie był otwarty na nowe pomysły
Pojedyncza utrata kontroli nad sobą jeszcze nie wskazuje na brak dojrzałości – ale kilka z tych czynników wymienionych powyżej może świadczyć, że rodzic Managera był niedojrzały emocjonalnie.
Konsekwencje dla Managera
Manager rozwijając się pod skrzydłami niedojrzałego rodzica uczy się przede wszystkim przetrwania, próbuje zasłużyć na miłość i akceptację, szuka okazji do zwrócenia uwagi na siebie. W wieku 30 -40 lat mimo, że metryka wskazuje na dorosłość – niezaspokojone potrzeby z okresu dziecięcego nadal dają o sobie znać. I tak oto niedojrzałość emocjonalną u Managera można poznać po tym, że:
- Bywa nieelastyczny i upiera się przy swoim zdaniu. Lubi sobie wyrabiać jakaś opinie w danej kwestii i potem kurczowo się jej trzyma. Gdy ktoś z jego otoczenia ma inne zdanie, może reagować emocjonalnie.
- Ma niski poziom tolerancji na stres. Może reagować reaktywnie, nie przewidywać przyszłości, negować rzeczywistość, obwiniać innych, ignorować fakty, nie przyznawać do winy. Po trudnych sytuacjach może mu być trudno odzyskiwać stan równowagi. Może liczyć, że to inni się zajmą nim w stanie stresu ale też może też sięgać po jakieś środki uśmierzające ból emocjonalny (leki, alkohol, używki).
- W swoich działaniach kieruje się przyjemnością.
- Posługuje się subiektywną, a nie obiektywną oceną. Prawda bowiem wydaje się mniej ważna, niż to co wydaje się Managerowi na podstawie jego własnych odczuć i interpretacji zdarzeń.
- Nie szanuje różnic światopoglądowych. Różnice w poglądach bywają dla Managera irytujące, nie jest w stanie ich zrozumieć i zakłada, że inni powinni myśleć jak on. Zdarza mu się w związku z tym obrazić innych, popełnić gafy towarzyskie.
- Jest skupiony na sobie i zaobsorbowany sobą. Często towarzyszy mu niepewność, czy ktoś go rozszyfruje, okryje jego niedoskonałości i ujawni te informacje innym. W związku z tym buduje mury obronne i przyjmuje takie postawy, by nikt inny nie mógł się do niego zbliżyć. Żyje w lęku, aby nikt go nie obraził, uraził czy przekroczył jego granic. Walczy, nawet jeśli nikt go nie atakuje. Obsesyjnie myśli o sobie i nigdy nie ma tego dość.
- Często jest autoreferencyjny – czyli wszystko odnosi do siebie. Dzięki temu jest w centrum zainteresowania. Charakterystyczne, gdy dzielisz się informacjami o sobie z taką osobą, jest „bo ja …”, „a mnie to…”, „Twoje to nic – ja to dopiero …”
- Zabiera przestrzeń i nie dopuszcza innych do głosu w rozmowie. Trudno więc jest być wysłuchanym lub zmienić kierunek rozmowy.
- Ma niski poziom empatii i bywa niewrażliwy emocjonalnie.
- Jest niespójny wewnętrznie – co może się objawiać sprzecznymi emocjami i zachowaniami.
- Obawia się uczuć – ponieważ często w domu panowało przekonanie, że doświadczanie głębszych emocji i ich wyrażanie to wstyd, wiąże się z karą. Jako dorosły Manager może odczuwać lęk w sytuacji bliskości emocjonalnej z innymi i chroni się przed tym murem, system obronnym.
- Skupia się na aspektach fizycznych a pomija emocjonalne – co może znaleźć odzwierciedlenie we współpracy z ludźmi. Manager dba o ładne meble czy aranżacje przestrzeni, ergonomiczne krzesła ale nie dba o klimat pracy, relacje, zaufanie, komfort emocjonalny pracownika podczas delegowania zadań czy feedbacku.
- Psuje radosne sytuacje – gdy pracownicy świętują sukces może obdarzyć ich sarkazmem, czy krytyką – aby ostudzić radość grupy.
- Ma trudności z myśleniem abstrakcyjnym – bo stosuje uproszczony sposób myślenia jaki wyrobili sobie w domu pełnym lęku i oceniania w którym nie było przestrzeni do wyrażania siebie i swobodnego myślenia.
- Obsesyjnie intelektualizuje – bo nadmierne myślenie pozwala mu na dystansowanie się od spraw emocjonalnych i bliskości. Dyskusje na ulubione i znane Managerowi tematy zajmują go samego, stawiają w centrum ale bywają często nudne i mało angażujące rozmówcę.
Gdy Manager rozpozna u siebie jakieś zachowania czy cechy niedojrzałości emocjonalnej potrzebuje skorzystać z terapii. Dzięki terapii Manager zawsze może mieć jeszcze szczęśliwe dzieciństwo, skupić się na swoim obecnym życiu i pracy, lepiej wypełniać swoją rolę Managera. Ktoś może się zastanowić: a co ma wspólnego dzieciństwo z byciem Managerem? To, czego zabrakło w dzieciństwie jest głęboko zakorzenione w dorosłym życiu Managera i cały czas przypomina o sobie w postaci reakcji na zachowania innych, sytuacje, czy słowa – na które Manager może reagować z poziomu dziecka, a nie dorosłego. Może mieć wtedy nieuzasadnione oczekiwania w stosunku do swoich Przełożonych, od których może oczekiwać traktowania, wsparcia, akceptacji czy uznania – jakby byli Matką czy Ojcem. Biznes to miejsce dla osób dorosłych i warto rozumieć – co to znaczy być dorosłym, dojrzałym i brać odpowiedzialność za słowa, działania i relacje z innymi.
***
Chcesz sprawdzić poziom swojej dojrzałości emocjonalnej? – napisz do mnie używając formularza kontaktu, lub po prostu zadzwoń do mnie.
Polub stronę na FB aby być na bieżąco: Beata Stefańska – Psycholog Biznesu
Pokaż mi, że moje treści są dla Ciebie wartościowe – udostępnij proszę ten wpis na FB lub Linkedin
