Kiedy uczeń przerasta mistrza w miejscu pracy – czasami dochodzi do nieoczekiwanego zwrotu wydarzeń i znaczących zmian w układzie sił w firmie. Pracownik, który jeszcze kilka lat temu był uczniem, towarzyszem i wiernym realizatorem pomysłów Prezesa może stać się dla niego wrogiem, obiektem drwin i ataków.
Skąd taka postawa Prezesa? W obecnej firmie spędził już ponad 14 lat. I nawet jeśli nazwa stanowiska zmieniła się w tym czasie 3 razy – to raczej zakres obowiązków pozostawał podobny i zagwarantował sobie tym samym powtarzalność działań i wypracowanych skutecznych sposobów prowadzenia firmy. Firma jest obecna na rynku, ale na przestrzeni ostatnich lat nie ma znaczącego wzrostu w rozwoju usług, serwisu i pozycji na rynku. Szef często realizuje strategie firmy matki i nie odważa się proponować innowacyjnych rozwiązań. Lubi otaczać się ludźmi, którzy potwierdzają jego skuteczność, intelektualną sprawność i pomysłowość. Bardzo liczy się ze sprawdzonymi doradcami zewnętrznymi, którzy często wiedzą lepiej co jest ważne dla niego i jego zespołu i chętnie biorą za to wysokie wynagrodzenia. Czy wszystkie te rady są dobre? Trudno stwierdzić. Efekty jednak są takie, że dziś ten manager jest w stanie frustracji, leku o swoją przyszłość, z zachwianym poczuciem własnej wartości. Coraz częściej zdarzają mu się niekontrolowane wybuchy emocji, ataki personalne, podważanie autorytetu i zasadności podstawowych działań biznesowych swoich pracowników. Typ osobowości Prezesa – ESTJ.
Uczeń, który przerósł swojego mistrza od kilku lat jest niezwykle ceniony na rynku jako manager i ekspert, rozwija się, awansuje w strukturach, buduje międzynarodowe relacje biznesowe i jest na celowniku Centrali – która wiąże z nim poważne nadzieje. Ma w sobie odwagę podejmowania szybkich i trafnych biznesowo decyzji, które często wychodzą poza dotychczasowe standardy i strefę komfortu Prezesa. Stawia na skuteczność i innowacyjność, zawsze otacza się ludźmi, jest niezwykle sprawny komunikacyjnie, widać po nim pasję i zaangażowanie w tym co robi. Ciągle stawia sobie ambitne cele i ciągle jest głodny tego, co można zrobić lepiej, inaczej i czym jeszcze można się wyróżnić na rynku. Typ osobowości Dyrektora-ucznia to ENFP.
Czy ta relacja biznesowa ma szansę przetrwać?
Prezes próbuje zatrzymać czas, nie nadąża za tym, czego wymaga od niego rynek i jego zespół. Dyrektor zaczyna się dusić w miejscu – gdzie nie może dalej rozwijać skrzydeł, jest kontrolowany na poziomie każdej tabelki, instruowany jak ma wykonywać swoją pracę i straszony, że nie poradzi sobie w innym miejscu – bo jeszcze nie jest na to gotowy. Najgorsze jednak do zaakceptowania dla tego Dyrektora jest brak porozumienia z Prezesem, jego wysoki poziom krytycyzmu i personalne wycieczki w każdej nadarzającej się okazji.
Jak widać panowie różnią się sposobem zbierania i przetwarzania informacji (S-N), priorytetami w działaniach biznesowych (T-F) i stylami pracy (J-P).
